लाल-परि

सकाळ होते सोनेरी
ती झोपेमधून उठते
आळस थोडा जावा म्हणून
खिडकीत उभी राहते
       खिडकीमध्ये सूर्य मग
       निरखून असा बघतो
       अन पाहून तिचे रूप
       तिला लाल-परि म्हणतो……।।

नजर कधी भिडली तर
लपून ती बसते
ढगात लपून बसला तर
उगाच मनात रुसते
       तिला असं चिडवायसाठी
       मुद्दाम असं  करतो
       खिडकीमध्ये सूर्य मग
       निरखून तिला बघतो……।।१।।

कधी ओल्या केसांनी ती
उन्हात उभी असते
जणू दवांची शाल पांघरून
प्राजक्ता थंडीत फुलते
       त्या फुलाचे शितल रूप
       डोळे भरून पाहतो
       खिडकीमध्ये सूर्य मग
       निरखून असा बघतो……।।२।।

ऊन पावसाचा खेळ झाला
तर मुद्दाम ती भिजते
ओल्या चिंब कायेने ती
सूर्याकडे बघते
       अश्या वेळी सुर्य बावरा
       लाजरा बुजरा बनतो
       ढगाआड सूर्य मग
       निरखून तिला बघतो……।।३।।

खिडकीमध्ये सूर्य रोज
निरखून असा बघतो….


अशी आहे माझी राधा

-प्रशांत भोपळे
(Date:२३/०१/२०१६)

Tag: Romantic | Marathi | Poem | Kavita | Passion